وقتِ رفتنت آسمون بارید...
☚♥♥♥☛
بَعضے وَقتــ هـآ یــِہ اِتّفـآقے می اُفتــِہ کــِه میفَهمے هیچــ وَقتــ ﬤوسِتــ ـــ نَـﬤآشتــِہ وَ ایـטּ هَمــِہ وَقتــ اِشتِبـآهـ فِڪـ ــر می ڪرﬤے اینجور وَقتـآستــ ـڪـِہ اَگــِہ گوشیتــ ـــ زَنگــ بُخورهــ ﬤلِتــ می خوآﬤ مُحڪمــ بِزَنیشــ زَمیــ ـــטּ و اینجورے خوﬤتو خآلــ ـــی ڪنے آخــِہ اینو میـﬤونے ـڪـِہ پُشتــِ خَطـ هَر کَسے میتونــِہ بآشــِہ ، جُــ ـــز اونـــ تنهایی این نیست که هیچکس اطرافت نباشه! تو رفتی و سهم من از تو عشق نیست ! ذوق نیست ! اشتیاق نیست ! سهم من ، همان دلتنگی بی پایانی ست که روزها دیوانه ام می کند ! چه تکلیف سنگینی ست "بلا تکلیفی" گفتند: بهت خیانت میکند! بآورتـــ بِشَود یآ نـﮧ روزﮮ مـﮯ رسُد کـﮧ دِلَتــ برآﮮ هیچ کَس؛ بـﮧ اَندآزه ﮮ مَـטּ تَنگــ نَـפֿوآهَد شُد برآی نِگآه کَردَنمـــ כֿـَندیدنمـــ اَذیتـــ کردَنمــــ برآی تَمآم لَحظآتـﮯ کـﮧ دَر کـ ـنارَم دآشتی روزﮮ خوآهد رسید کـﮧ در حَسرَت تِکرآر دوبآره مَـטּ خوآهـﮯ بود می دآنم روزﮮ کـﮧ نبآشَم "هیچکَس تکرآر مـטּ نخوآهد میدونی بن بست زندگی کجاست؟ جایی که نه حق خواستن داری،نه توان فراموش کردن….! عضی آدمهــــــا یهـو میــان ... یهـو میشن سبب بلا... چقدر سخته واسه رسيدن به ستارت تا آسمون بري اما وقتي رسيدي ببيني صبح شده . . . خیلی وقتا بهم میگن :چراهمیشه میخنــــدی؟ بگوماهــــم بخنـــدیم... اما هرگــــز نگفتــن:چرا غصــــه میخوری؟ بگـــو ماهــم بخــوریم... مردانگی ات را... دستت را به من بده گوش ت بدهکار حرفهای این حوالی نباشد این جا قد عشق به رختخواب می رسد بگذار هرز بپرد خیال خام شهری که پُر است از تفکری که مردانه می خوانندش بانو دستت را به من بده تا روی پاهای خود زنانه زندگی کنیم! ڪیـﮧ گـآهَم بآش ! می آینـב .. تورفتي ودوست داشتن هايم زيرپايت له شد ومن بي توچه تنهاشدم وبه دنيا نشان دادم كه من مجنون ترين ليلاي تاريخم ﻗﻀﺎﻭﺗﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻗﺎﺿﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﺣﮑﻢ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯿﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﮕﻮ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺣﺲ ﺍﺕ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﻨﺪ ﺗﺤﻘﯿﺮﺕ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺣﻘﯿﺮﻧﺪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﮕﯿﺮﻧﺪ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﯾﭽﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﻗﺖ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﺁﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺻﺎﺩﻕ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻣﯿﻨﻮﯾﺴﻢ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ ﻫﺎﺳﺖ ﺳﺮ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻧﺨﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻌﻨﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺗﺮﺳﯿﻤﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﻭ ﻧﺸﻨﯿﺪﻩ ﺁﻫﻨﮕﺖ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪ… . . ﺧﯿــﺮﻩ ﺑﻪ ﻣـﺮﺩﻡ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ … ﺗﻨﻬـــﺎﯼ ﺗﻨﻬـــﺎ … ﻧــــﻪ ﮐﺴﯽ ﺣــﺎﻟـﻢ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﺮﺳﺪ …. ﻧـــــﻪ ﮐﺴﯽ ﻫـﻮﺍﯾﻢ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ !… ﻋﯿــﺐ ﻧـﺪﺍﺭﺩ .. ﺳـــﺎﻟﻬـــﺎﺳﺖ ﺑـﻪ ﺍﯾﻦ ﺯﻧـﺪﮔــﯽ ﻋـــــﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ .. ﺁﺷﻨﺎﻫﺎﯾﻢ : ﻏــــﺮﯾــﺒﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺳﻤﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﺪانم !!!! ((((((( غریبه های آشنا )))))))) اینجــا صـدای پـا زیــاد می شنــوم...! من ـ بـــی تو یـک بـــار هم وقـتــی مـنـتـظـرت نـیـسـتـم متاسفم که ، آنچه هستم را دلـــایــل بــودنـم را مـــرور میــکنـم هـــر روز هـــر روز از تـــعـدادشــان کــــم میــشـود آخـــریــن بـــاری کــه شـــمــردمــشـان تــنهــا یـک دلیــل بــرایـم مـانـده بــود آنــهــــــــــم دیــــدن تــــــو بـــــــود خیلـی حــرف اسـت … کســـی کــه مــرد، زیــر بــاران سیگــار مــیکشــد؛ زن، پشــت پنجــره! امــا، نــه بــاران، مهــم اســت، نــه مــرد، نــه پنجــره، نــه زن! مهــم، تنهــایــی اســت کــه دود مــیشــود . دوست دارم اما معني شو نمي دونن از آدم هايي که مي خوان مال اونا باشي اما خودشون مال تو نيستن از اونايي که زير بارون برات مي ميرن و وقتي آفتاب مي شه همه چيز يادشون ميره از زندگی از این همه تکرار خسته ام ... شایــــــ ـد ...! و تو چقدر خوشحال بودی و من هم ... کاشکی میدونستی به اندازه قطره های بارون دلتنگت میشم...
یـــــــــــــه وقـــــتایـــــی ؛
یـــــــه حـــــرفایــــی...،
چــــنان آتیـــشت میزنـــــه... ،
کـــــه دوســــت داری فـــــریاد بـــــــزنی ...
ولـــــی نمیتونـــــــی !
دوســــت داری اشــــــک بــــریـــــزی،
ولـــــی نمیتــــــونی !
حتـــی دیگه نفس کشـــیدنــــم برات سخـــت میشـــه!
تمــــام وجــــودت میـــشه بغضــــی که نمیتـــرکــــه،
بــــــه این میــــــگن...
"درد بی درمون"
این نیست که با کسی دوست نباشی!
این نیست که آدمی گوشه گیر و منزوی باشی!
این نیست که کسی باهات حرف نزنه!
این نیست که هیچوقت نتونی خوشحال باشی!
این نیست که کسی دوستت نداشته باشه!
تنهایی، یه حس درونیه!
تنهــــــایی یعنــــــی "هیچکـــس نمیفهــــمه حالـــت بـــده ...
.
وقتی نمی دانم . . .
.
.
.
.
.
.
.
دارمت یا ندارمت !!!
گفتم:میدانم…
گفتند: این یعنى دوستت ندارد!
گفتم:میدانم…
گفتند: روزی میرود وتنها میمانی !
گفتم:میدانم…
گفتند: پس چرا ترکش نمیکنی!
گفتم:این تنها چیزی ست که نمیدانم ...
شُد
ب
یهـو زندگیـتـــــو قشنگ میکنن ...
یهـو میشن همــــــه ی دلخـوشیت ....
یهـو میشن دلیـل خنــــــده هات...
یهـو میشن دلیل نفس کشیــــدنت ...
بـعــــد همینجـوری یهـو میــــــرن ....
یهـو گنـــــــــــد میـزنن بـه آرزوهــــات ...
یهـو میشن دلیل همــــــــه ی غصــه هات و همـــــــه ی اشکات . .
●●●▬▬▬▬▬▬♪♫♪ஜ۩۞۩ஜ♪♫♪▬▬▬▬▬●●●
شدم فاحــــشه دســـت روزگــار ...
دنیـــا تجـــاوز میکنـــد
عشــق تجاوزمی کنـــــد
خیابانــــها تجـاوز می کننــد
و مـــــــن حاملــــه ی فرزندی هسـتم
بنـــــام عقـــــــــــــــــــــــده !!!!
بترســـید از روزی که فرزنــــــــدم به دنیــــا بیایـــد ...
●●●▬▬▬▬▬▬♪♫♪ஜ۩۞۩ஜ♪♫♪▬▬▬▬▬●●●
با شکستن دل دختری که دیوانه ی توست..
ثابت نکن..
مردانگی ات را با غرور بی اندازه ات ..
به دختری که عاشق توست ثابت کن...
مردانگی را...
زمانی میتوانی نشان دهی که..
دختری با تمام تنهایی اش به تو تکیه کند...
که دختری با تکیه به غروره تو..
به قدرت تو..
در این دنیای پر از نامردی..
قدم بر دارد
داشتی، یا ازش بیذاری....
حتی به عابر پیاده ای که از کنارت می گذره لبخند بزن...
اینطوری لبخند خدا رو هم لمس میکنی
امتحان کن!!
بی تو....
دیگر نمی رنجم از گل به خودی های وقت اضافه....
دنیا سوت پایان را زد......
باختم.... کاش برای تسلیت می آمدی
پــُـر از جــایِ خــالـیِ ♥تـــو♥
پــُـر از دلـ♥ـتــنـگی بـرای نگــاهِ تـــو
پــُـر از خــاطـراتِ قــدم زدن
در کـوچــه پــس کــوچـه هـــای شــهـر بـا تــ♥ـــو
پــُـر از حــس پــرواز
پــُـر از تــــــــ♥ـــــــــو ♥
میخـوآهَم سَنگـینی نِگـآه ایـن مَرבمِ حَسـوב شَهـر رـآ تـو هـَم
حـِس کنـی ..
ایـن مَرבم نمیتَـوآننـَב ببیننَـב בست هآیِمـآن تـآ این اَنـدآزه بِہم
امــا هیچکــدام تــو نیستــی ...!
دلــــــم ؛ خـوش کرده خــودش را بــه ایـن فکــر ؛
که شایــد ؛ پابرهنه بیایی ...
فـقط یک ضمیـــر ساده و تنهاست ...
که دست و دلش به هیـــچ کاری نمی رود ...
چقدر خواب ببینم که مال من شده ای؟
و شاه بیت غزل های لال من شده ای؟
چقدر خواب ببینم که بعد آن همه بغض
جواب حسرت این چند سال من شده ای؟
چقدر حافظ یلدانشین ورق بخورد؟
...تو ناسروده ترین بیت فال من شده ای
.
.
.
.
به ســراغـم بیــــا
بـگــذار خـیـالـــم غــافـلـگیـــر شــود.
مدیون انسانهای خوب زندگیم نیستم
بلکه بدهکار انسان نماهائی هستم که
«چگونه نبودن» را به من آموختنـــــد
کـــه تــــو هـــر روز در گلـــویت
خــــاری کشنـــده احســـــاس کنــی
” بـــدانــــی “
حتــــی یک بــار در عمـــرش
بــه خــاطـــــــر تـــو ” بغـــض ” هـــم نکــــرده اسـت
از های و هوی کوچه و بازار خسته ام
دلگیرِ آسمانم و آزرده ی زمین
امشب برای هرچه و هر کار خسته ام
از او که گفت: «یارِ تو هستم» ولی نبود
از خود که زخم خورده ام از یار خسته ام
با خویش در ستیزم و از دوست در گریز
از حالِ من مپرس که بسیار خسته ام
اين سه تا نقطه را برای تو گذاشته ام عشق من!
هميشه اينها نشانه ی سانسور نيست
هزار حرف و تصوير و خاطره در آن خوابيده
مثل من که وقتی نگاهت کنم سه نقطه بيشتر نمیبينم
تو
من
و خداکه از ديوانگی سر به بيابان گذاشت...
چشم هـــ ـای ما نیاز داشته باشنــــ ـد...
که گاهــــ ـی با اشـــ ـک هـــ ـایمان شسته شوند...
تا بار دیگـــــ ـر زندگــــ ـی را...
با نگــــ ـاه شفاف تــــ ـری ببینیم...
قالب جدید وبلاگ پیچك دات نت |